Update van het weekend

Hoe meer tijd er ogenschijnlijk is, hoe minder gelegenheid om de blog bij te houden... Vandaar dat ik bij deze een korte recapitulatie maak van het voorbije weekend.

Vrijdag had ik een afspraak bij het kinderdagverblijf waar Roos binnenkort naartoe gaat, om wat puntjes op de i te zetten qua datum, uren, prijs en zo. Opmerking 1. Daarvoor was een uittreksel nodig uit het bevolkingsregister met de “samenstelling van het gezin”. Ik ben gechoqueerd. Ik geef mijn identiteitskaart af, en op het papier staat: gezin De Decker (fair enough) met op de eerste plaats Filip, dan Roos, en dan ikke vanonder met de mededeling “geen verwante”. Als je het objectief bekijkt, oké, we zijn niet getrouwd en zo, maar neem ik het verkeerd op als ik me in die volgorde ‘het aanhangsel’ voel? Opmerking2. Deze stap is er echt al eentje naar the real thing toe, het moment waarop ik buitenshuis aan de slag ga en Roos elders opgevangen wordt. Ik ben een heel gelukkige mama doordat ik zolang bij Roos ben kunnen blijven – ze zal op een dag na 6 maanden zijn wanneer ze dagelijks naar haar eerste groep vriendjes zal trekken. Ik ben blij dat ik weer iets anders ga kunnen doen, maar toch steekt het een beetje, het vooruitzicht van alles wat haar tijdens de dag overkomt, niet meer zelf mee te maken maar uit tweede hand te moeten vernemen. Maar kom,er is nog een dikke maand om ten volle te genieten!

Gisteren zijn Filip en ik onze “vaderlandse” plicht gaan vervullen bij een vriend die in een Antwerps stadje opkomt bij de verkiezingen. Hij had wat helpende handen nodig bij het bussen van zijn propaganda-brieven. Groots was het in elk geval wel opgevat (ik heb er geen idee van hoe “politiek” in andere gevallen gevoerd wordt...): duizenden brieven, op naam én geadresseerd moesten volgens de geo-routes van de postbodes in de bussen gedeponeerd worden. Gelukkig was het stralend weer, en met Roosje in de buggy hebben we een flink aantal kilometerkes kunnen wandelen (lees: doorstappen). Het was plezant, maar al bij al viel het tegen hoe weinig we maar hebben kunnen doen op die uren dat we ter beschikking waren. Politiek, een lastige stiel :-)

Vandaag was dan absoluut geen “luie zondag”. Roos is er de voorbije nachten steeds vroeg bij en wordt enkele keren wakker. Deze morgen had ze om vijf uur honger, dus gedaan met de nachtrust. Verder hebben we opgeruimd en een beetje gepoetst (zondag of andere dag maakt daarvoor niet uit) en deze namiddag ben ik op bezoek gegaan bij mijn grootmoeder, die sedert gisterenavond terug is van een verblijf in een soort home voor herstel en rust. Bij deze terug thuis, de nood gevoeld om de blog even bij te werken en dan straks weer de routine van eten, voeden, slapenleggen, beetje televisie kijken en slapengaan.
Filip geeft momenteel het beste van zichzelf op het badmintoncourt van Denderleeuw. Het is competitie vandaag. Ik zou misschien in de tribunes moeten zitten supporteren, maar sla dat deze keer over.

Alweer een weekend dat er – bijna - opzit. Weer een nieuwe maand gestart trouwens ook. How time flies.