... hoe ze vol overtuiging "Paa-den" (lees: pardon) zegt na een boer van zichzelf, de papa of de mama...(met goeie manieren kan je niet vlug genoeg beginnen :-) )
en vooral: hoe ze zonder twijfelen mama's enthousiaste kreet "joepie" aanvulde met een overduidelijk "de poepie". LOLOLOLOL.
Roos stelt het zeer goed in haar nieuwe groep in de kribbe. Gelukkig was ze al van eerder een beetje vertrouwd met de nieuwe verzorgsters, want ze is nét nu in een hangerige periode. Volgens het boek "Oei, ik groei!" wil dat zeggen dat de onweerswolken in de buurt zijn, de lastige periode waarin ze weer een nieuwe vaardigheid zal verwerven.
Maar dat hangerig zijn wordt dus opgevangen door vooral veel pakken, en knuffelen (aahhh) en blinde paniek als we eventjes weg lijken te gaan. Aan een simpel toiletbezoekje bvb gaat een hele onderhandelingsperiode vooraf.
Bij het afzetten op de kribbe 's morgens komen er alweer even traantjes bij te pas, dus de overdracht gebeurt van arm tot schoot (ipv van arm tot mat). Wanneer ik haar oppik 's avonds daarentegen, is ze erg blij, maar staat ze er op om nog te blijven (spelen, hangen, rondlopen) terwijl ik er óók bij ben... Ach, die kinderhoofdjes, wat gaat daar allemaal niet in om.
Gisteren zijn we naar K&G geweest voor de laatste cocktail vaccins voor Roos. En ik was natuurlijk het papier van de gemeente (om in te vullen dat Roos braafjes al de nodige polioprikjes heeft gekregen) vergeten, dus daarmee moet ik nog es terug.
De afspraak was om 19u30, en eigenlijk was dat al voorbij Roos' bedtijd, dus ze zat er maar met kleine oogjes én al tutterend bij, het schaapje.
Met zeer veel interesse liet ze zich weliswaar beluisteren en inspecteerde ze het meetlint. Nadien wilde ze zien wat die dokter aan haar armen aan het frullen was, en heeft ze haar dus op de vingers gekeken tijdens het eerste prikje. Maar ze was flink en er vloeide geen traan! Bij de tweede prik daarentegen, liet ze een verontwaardigd geluid horen in de trant van "wat?! nóg eens of zo?" in babyversie, dat toen overging in een huilbui, ocharme.
Gelukkig was ze relatief snel getroost, en was ook een en ander te wijten aan haar graad van vermoeidheid. De piama hadden we meegenomen, dus daar hesen we haar na het onderzoek onmiddellijk in, en thuis kon ze dan rechtstreeks na het flesje haar bed in.
Nieuwe gegevens trouwens:
gewicht: 11.7kg
Lengte: 82cm
Hoofdomtrek: 49cm.
to my blogje...
Een jaar geleden is de eerste post online gegaan met de originele titel "we zijn online", en sedertdien zijn er 186 gevolgd. Zever in pakskes, eerlijke gedachten, updates over Roos, gezaag, fotookes... 't is er allemaal terechtgekomen. Ongesorteerd. Een beetje gecensureerd misschien. Op 365 dagen is dat ongeveer een schrijfsel om de twee dagen. Not bad als gemiddelde. Vind ik zelf. Chapeau voor die 822 bezoekers die dat allemaal bekeken hebben. Over gelezen durf ik nog niet te spreken :-). Op naar de duizend, welk percentage van de wereldbevolking is dat alweer?...
Het feit dat de ironflowers.be website er nog exact hetzelfde uitziet als een jaar geleden (nog steeds under construction dus) laten we maar even in het midden. Er wordt aan gewerkt.
Klaar voor het vertrek en in form
Eten!!!!
Kapoen...
Boerinnekes op de kinderboerderij
Nog eten!!!!
een vermaandddag voor Roos. De vijftiende om precies te zijn. Moesten we in jaren tellen, ze zou al een volleerde puber zijn. Maar laat ons misschien niet te veel op de zaken vooruitlopen, he :-s. Ze wordt al zo rap groot.
En ze is niet bij ons want uit logeren bij oma (de vakantie mocht nog een beetje blijven duren voor haar :-) ), dus ik kan van de dag zelf spijtig genoeg geen fotooke posten... Tenzij de oma en peter een kiekje hebben genomen om de vermaanddraad verder te zetten..?
Anders, deze week online, met een beetje retard dan. Beloofd.
Na twee zomerse dagen zoals het voorbije weekend bracht, werd ik er fijntjes op attent gemaakt dat een meer toepasselijke blogpost dan "brr" wel op zijn plaats zou zijn ;-). Bij deze.
>Het is de voorbije dagen zeer stilletjes geweest op de blog, omdat wij het te druk hadden met... vakantie houden (en aansluitend was doen :-) ). Ondertussen zijn we van vrijdagavond terug van enkele dagen Center Parcs Erperheide met Roos én de nichtjes Marieke en Liske.
Wat een avontuur was me dat!
De nichtjes zijn héél braaf geweest en hebben flink meegeholpen om Roos te entertainen, de buggy te duwen enz, en hebben ondertussen zelf nog tijd overgehouden om te ravotten en te zwemmen en zeer weinig ruzie te maken...
Voor Roos waren het allemaal heel nieuwe en spannende indrukken. Een gigantisch zwembad waar ze urenlang in kon dobberen (in een mega-sized zwemband welteverstaan) zonder kou te krijgen. Slapen in alweer een ander bedje. Hele dagen lang met de nichtjes op zwier. Klauteren en klimmen in de Baluba, op het springkasteel en van de glijbaan sjeezen. Allerlei uiteenlopende dingen (en dan liefst door elkaar) proeven van het ontbijt- en dinerbuffet. Schetteren en zingen en lachen en spelen. En vooral: de dag doorkomen met heel weinig slaap.
Het is heel tof geweest voor ons allemaal, voor Filip en mezelf een beetje vermoeiender dan wat we tot voor Roos' geboorte als vakantie aanzagen ;-), maar absoluut voor herhaling vatbaar. Ik hoop van snel enkele sfeerbeelden te kunnen toevoegen.
Bij deze zit de congé er dus weeral op voor een jaar, en morgen met verse couragie aan de slag.
Slaapwel, het zal weer vroeg dag zijn.
