Peuter-teit

Amai, van peuter"puber"teit gesproken... Roos kan er goed weg mee dezer dagen. (bovenstaande foto is al enkele weken oud... met dank aan de fotograaf en de medemodellen van K3)

Ik was al gewaarschuwd dat de leeftijd van twee jaar niet "zomaar" een leeftijd was of is. Maar wel degelijk een moment waarop peuters zichzelf nog een beetje beter leren kennen en dus willen manifesteren. En Roos doet - heel conformistisch - mee. Dat ze het goed kan uitleggen (en trouwens al in 4-woordzinnen spreekt) speelt nu uiteraard in haar voordeel (en ons nadeel, want ga maar eens in discussie met haar, you would LOSE!).

Tegenwoordig beginnen de dagen zelden vrolijk. Schering en inslag zijn Roos' lange wenende uithalen van 's morgens vroeg, een rood aangelopen en nat gezicht en kwijl all over the place. De hele routine is een strijd geworden.
Zeggen dat de piama uit moet: wenen. De piama uitdoen: nog iets luider wenen en tegenstribbelen. De piama kordaat uitkrijgen: nog enkele decibels erbij en werkelijk stampvoeten, op de grond gooien en krijsen, om nog te zwijgen van tegenwringen. En ze is sterk (wat valt dat me tegen).
Pamper die uit moet: zelfde scenario. Op het potje, dat slaan we momenteel even over om niet te veel te forceren. Er is hier immers een kleine broer die het wél nog in zijn pamper mag doen, dus waarom zou zij dan de moeite doen om op een pot te gaan zitten? (een snoepje, maybe?)
Alles herhaalt zich nog eens in de omgekeerde volgorde na het wasje, namelijk om de kleren terug aan te doen. Wat ik heb klaargelegd, kan weinig of nooit haar goedkeuring wegdragen, maar dat kan natuurlijk aan het verschil tussen mijn en haar smaak liggen... Schoenen daarentegen zijn geen probleem. gho, ze zal dan misschien toch op mij lijken?
Om terug terzake te komen: de dagen zijn een emotionele roetsjbaan, voor haar en voor ons. Misschien zinkt nu de nieuwe situatie volledig tot haar door.?Misschien heeft het daar ook helemaal niks mee te maken en is ze "gewoon" moe, overprikkeld of verveeld?
Volge wie volgen kan. En alweer proberen om mee te gaan met de stroom.

Maar om toch met een vrolijke noot te eindigen: dagen dat ze ligt te zingen in bed zijn er ook. En dat ze in de auto vertelt van de dikke camion en de trein, en de hele familie opnoemt, en dat ze in de speeltuin, op het springkasteel en in het ballenbad is geweest. En dat ze flink meehelpt om de bloemetjes water te geven. En haar broertje verdedigt tegen "de grote boze wereld" in de kribbe waaér allemaal die vuile neuzen en priemende vingertjes dreigen. Er is dus nog hoop. ;-)