Jobhunt afgelopen

De voorbije weken ben ik druk bezig geweest met solliciteren. Het liep niet altijd even eenvoudig - zoals hier ook te lezen is geweest. Je steekt er veel tijd in (tijd waarin ik een babysit moest vinden voor Roos), in jezelf verkopen. En die tijdsinvestering loont niet altijd navenant.
Maar uiteindelijk is de beslissing dan toch gevallen. Ik ga aan de slag bij een firma in Ninove, eerst via een interimkantoor, met de bedoeling na vier maanden in vaste dienst te gaan. De firma doet aankoop van sanitair voor groothandels, en ik kom op de afdeling logistiek en aankoop terecht. De concrete invulling wacht ik nog even af, maar de bedoeling zou wel zijn om het orderproces volledig op te volgen, van bestelling tot facturatie, met daarbij contacten met de leveranciers in Azië (wat wordt er tegenwoordig niét meer geïmporteerd van ginder achter?). Het bedrijf is een KMO, een omgeving waar ik me doorgaans het beste voel. In de job is me variatie beloofd, en daar zal ik ook voor een groot gedeelte zelf in moeten investeren, maar daar kijk ik naar uit. De uren zijn okee, het loon ook en ik krijg zelfs nog een maand borstvoedingspauzes. Top of the bill is wel dat ik op 10 minuten autorijden deur tot deur zit. In een eerdere post - "de rattenkoers" - had ik het al over het belang van een korte woon-werkafstand, kwestie van werk en gezin op een aangename en relaxte manier te kunnen combineren. 't Is immers ook allemaal gewoon worden. Een nieuwe job onder de knie krijgen en nog wat quality time met de huisgenoten kunnen doorbrengen.

Het contract is getekend, maar ik geniet nu nog, en voluit, van mijn laatste maand thuis. 6 november word ik officieel een buitenshuis werkende moeder.