Vlaams geboortecijfer blijft stijgen

Vlaams geboortecijfer blijft stijgen
Tekort aan kinderopvang wordt steeds prangender


BRUSSEL - Voor het vierde jaar op rij zijn er vorig jaar meer kinderen geboren in Vlaanderen. Volgens cijfers van Kind & Gezin werden in 2006 66.747 kinderen geboren, een stijging van 2,4 procent ten opzichte van 2005.Door de voortdurende stijging van het geboortecijfer wordt het probleem van het tekort aan plaatsen in de kinderopvang alsmaar prangender. 'Zelfs met de grote inspanningen van de voorbije jaren kunnen we het ritme van de geboortes niet volgen', zegt Lieven Vandenberghe, afscheidnemend administrateur-generaal van Kind & Gezin. Op drie jaar tijd is het aantal kinderen onder de 3 jaar namelijk gestegen met 11.000. De Vlaamse regering heeft vooropgesteld om deze legislatuur 5.000 plaatsen bij te creëren in de kinderopvang, wat dus niet voldoende blijkt te zijn.
wle

Bemerkingen:
- Roos is eentje van die 66747 ukjes met geboortejaar 2006.
- Zijn wij effe blij dat we het plaatsje in de kribbe toch maar hebben!
- Vlaanderen kweekt gelijk konijnen :-).

Best of reclame

In Cannes heeft het reclamefestival enkele laureaten opgeleverd.

De winnaar van de Grand Prix (feelgood for the ladies) en een greep uit de andere winnende spotjes is hier raadpleegbaar via De Standaard (sorry, posting lukte niet en gaf steeds een verkeerd filmpje).

Een goeike in Belgische regie.

Beklijvend.

Zomeren - de theoretische benadering

Een lesje uit Wikipedia:

De Zomer is een van de vier seizoenen, door de meteorologie gedefineerd als de maanden juni, juli en augustus op het noordelijk halfrond, en december, januari en februari op het zuidelijk halfrond. Het astronomisch bepaalde begin van de zomer is de zomerzonnewende (rond 21 juni op het noordelijk halfrond en rond 21 december op het zuidelijk halfrond). De zon gaat dan door het zomerpunt, de zon bereikt die dag de hoogste stand boven de horizon en de dag duurt het langst. De zomer eindigt met de herfst-equinox (rond 23 september op het noordelijk halfrond en 20 maart op het zuidelijk halfrond).
Om praktische redenen begint de meteorologische zomer eerder, op 1 juni op het noordelijk halfrond en op 1 december op het zuidelijk halfrond. Deze duurt dan tot 1 september respectievelijk 1 maart.
De zomer kenmerkt zich door relatief hoge temperaturen, langer daglicht, bloeiende natuur en voor de meeste mensen de langste vakantie van het jaar: zomervakantie.

Hoe sterk is de eenzame fietser...

Vanmorgen heb ik me nog eens van mijn sportiefste kant laten zien.
Ik ben naar het werk gefietst! En fier dat ik ben. 25 minuten fysieke inspanning zo vroeg op de ochtend, het doet wat met een mens...!
Je komt nogal eens voor verrassingen te staan, zo van: “Oeps, bergop steiler dan gedacht.” “Oeps, weg langer dan ik de indruk had aan 70km/uur”, maar dat draagt alleen bij tot de leute.
Ik had me er wél op voorbereid dat ik enigszins minder uitgebalanceerd op het werk zou aankomen, dus heb me beladen met een reservetopje, een goeie deo en mijn haarwax. Kwestie van de opgelopen “schade” toch wat te kunnen beperken. (as if!)

Vrolijk trapte ik rond half acht door idyllische landschappen heen. ‘k Mocht er alleen niet te veel aan denken wie er allemaal vanachter een struik zou kunnen te voorschijn springen en hoe lang het zou duren vooraleer iemand mij daar, op dat verlaten landwegeltje, zou vinden zonder gps. Gelukkig verkopen die dingen nogal goed tegenwoordig.
Nog een nota aan mezelf: hou volgende keer de aria’s binnensmonds, kwestie dat er dan bij een uithaal in een of andere smartlap géén vlieg in je keelgat vliegt. En vergeet niet te bukken op slecht onderhouden fietspaden waar verwilderde overhangende takken je anders een omhelzing komen geven.

Omdat mijn opportunistisch kantje als (tijdelijke) fietser nu weer boven komt drijven, kan ik het niet nalaten om nog enkele dingen te zeggen aan de andere weggebruikers:
- Merci aan de automobilisten die me vriendelijk (en geduldig) hebben laten oversteken.
- Aan alle anderen: alsjeblief, die putten in de weg komen er door jullie, moet ik er met mijn gevoelige fietsje dan in gaan rijden???
- Sorry, aan de collega-fietser die ik bij aankomst op het werk onhandig bijna mijn linkerhand in het gezicht sloeg toen ik - ietwat laat – mijn richting wou aangeven.
- Nènènènèèè aan al diegenen die ik het nakijken gaf doordat ik met de fiets door ondergrondse stationstunnels kon (tenzij je natuurlijk Charlize Theron of Mark Wahlberg in The Italian Job wil nadoen) of de kortste weg kon nemen omdat er onder het verboden-richting-bord tóch een witte toelating voor tweewielers stond, of mezelf ineens kon omtoveren tot voetganger.

Straks de terugmatch. Ik kijk er al naar uit!

One man’s junk is another man’s treasure

Wie een paar rariteiten op de kop wil tikken (en daarmee bedoel ik niet: wie mij op mijn hoofd wil komen slaan :-D!) moet zondag aanstaande in de straten van Welle proberen zijn weg te vinden. Voor de zevende keer is het “Grootste rommelmarkt en garageverkoop in de straten van Welle”, een organisatie van
Heel Welle haalt zolders en kelders en aanverwanten leeg en probeert hetgeen wat waard is voor een prijsje te slijten. ’t Kan maar den hof af zijn, zo redeneren we.
We, inderdaad. Ook Filip en ik hebben ons al in dit streepje bijna-folkore laten meeslepen.
Een drietal jaar geleden deden wij voor het eerst mee, en daarmee hebben we ons toen aardig geamuseerd. Afdingen en verkoopspraatjes slaan, geldstukken in een potje aan de deur bijhouden en mensjeskijken... Geen dagelijkse activiteit maar op een zonnige zondag kan het er nog mee door.
Het jaar nadien zijn Peggy en Paul komen meeverkopen, en hebben ze ons ook nog van lunch voorzien. Onze ultieme poging om het aantal verhuisdozen te beperken, was spijtig genoeg een beetje een misrekening ;-).
Vorig jaar is het event vanaf ’s middags letterlijk in het water gevallen toen de hemelsluizen volledig open gingen, en alle snuisterijen bijna letterlijk wegspoelden.
Anno 2007 dan. We waren van plan de verkoopsactiviteiten over te slaan, om gewoon van onze zondag te kunnen genieten en zelf wat sfeer te gaan opsnuiven. Trouwens, alle (pseudo-)antiquiteiten zijn al vanaf de eerste sessie verkocht, en die blijven zichzelf niet te voorschijn toveren.
Maar uiteindelijk heb ik onze garage tóch ingeschreven, voor de lol. Afhankelijk van het weer (strikte voorwaarde!!) halen we de “rommel” boven en laten we ons (voor maximum een halve dag, tweede voorwaarde!) deze zondag aan ons huis kluisteren. De andere helft gaan we zelf op zoek naar koopjes.

Laat de schattenjacht beginnen!

De eerste kinderziekte

Roos heeft de windpokken. Een week voor haar geplande vaccinatie tegen deze beestjes hebben ze haar toch ingehaald. De besmetting doet doorgaans als een lopend vuurtje de ronde, zeker op een plek als de kribbe, en sommige kindjes worden ziek en andere niet. Roos heeft prijs.
Gisteren werd ik door de kribbe opgeroepen om haar te komen ophalen. De rode blaasjes waren onmiskenbaar aanwezig, en ze wilden haar in haar verzwakte toestand geen extra virussen doen oplopen of zo. Fair enough. ‘k Was er al een week mentaal op voorbereid (omdat ze verwittigd hadden dat de ziekte binnengeslopen was), maar elke keer bleken de verdachte puntjes gewoon puntjes en niks meer te zijn. Tot gisteren dus. En dat is dan toch, ondanks de mentale voorbereiding, nog effe slikken. Je kind ziek weten is verre van leuk. Zelfs al “moeten ze erdoor”.
Op de middag dus naar De Kadeekes gereden. Altijd geestig als je zo instant andere opvang moet voorzien en wegrennen van je werk. Gelukzakken als we zijn, konden Filips ouders Roos opvangen. Uiteindelijk ben ik ook kunnen blijven, want ik kreeg van mijn allerliefste bazen de namiddag vrij (toegegeven, hoe moeilijk die Arabieren soms ook kunnen doen over andere dingen, ze zijn wél zo meelevend en sympathiek om je zonder verpinken enkele uren cadeau te doen als het om je kinderen of je gezin gaat. Het zal iets cultureels zijn, zoiets wat bij andere bedrijven misschien minder kan).
Terug naar Roos en de pokken. Gelukkig heeft ze er niet te veel last van. Ons meisje kan wat hangeriger uit de hoek komen, maar dat is niet meer dan normaal, en voorts slaapt ze wat meer. Ik doe mijn best om de boel volgens instructies van kenners “zo droog mogelijk te houden” en alle pukkels grondig en regelmatig met eosine aan te stippen. Ik heb ook een witte variant aangeschaft voor haar gezichtje, kwestie van ze niet helemaal als de paddestoel van kabouter Pinnemuts te laten rondlopen, maar daar is ze tot nu toe van blaasjes gespaard gebleven. Het mentholpoeder is al ingeslagen om de onvermijdelijke jeuk (ocharme, het kind) te verzachte.
Badjes worden dus tijdelijk ingeruild voor af en toe een snelle afspoelsessie in de douche, en kribbegang ’s ochtends voor een weekje omaverblijf.

It's a small world after all...

Hoe werk en privé elkaar kunnen kruisen in een – blijkbaar - kleine wereld. Enkele voorbeelden.

- De persoon die ik zou gaan vervangen op het allereerste “echte” werk na mijn afstuderen (ik ben er uiteindelijk maar 2 weken geweest), toonde op een collegiaal moment foto’s van de verbouwing waar ze mee bezig was. Wat blijkt nu? Haar huis van toen, is sinds twee jaar het onze.
- Filip heeft al jaren zijn hart (en veel geld LOL) verloren in een motorwinkel in Herzele. Wat raad je nu: één van mijn huidige collega’s is de nicht van de eigenaar.
- Een andere collega en ik hebben van elkaar ontdekt dat we dezelfde ex-werkgever hebben: ze heeft er in september een maand gewerkt en ik ben in november begonnen in haar plaats maar ben na twee maanden gaan lopen (de trouwe bloglezers zullen zich deze episode nog herinneren). (NB Het is een verademing te weten dat haar indrukken over de sfeer dezelfde waren als de mijne. Wat ik nog steeds niét begrijp, is hoe de baas tot twee maal toe een gelijkaardige persoon op die job had gezet terwijl die als persoon totaal niet pasten in het plaatje).

What are the odds?

De kaap...

van de honderdste bezoeker is inmiddels overschreden...! (toch die kaap van sedert mijn counter geïnstalleerd is :-) )
Jubilee!!!!

Interne(t)rd

Help!
Ik heb internet-assistentie nodig!
Mijn dagelijks terugkerende activiteiten met dit supermedium beperken zich tot: mijn e-mails lezen en sturen (zowel privé als professioneel), blogverkeer bijhouden, webdagboeken lezen (en af en toe becommentariëren), de krant lezen, mijn bankzaken beheren en eens iets specifieks opzoeken (meestal via Google).
Als ik weet waarnaar ik zoek en het dus ook zo kan benoemen, vind ik doorgaans makkelijk genoeg mijn weg. Maar zomaar surfen om te surfen en van de ene site door te klikken naar de andere, pffffff, dat gaat me eigenlijk niet af... Weinig geduld weetjewel. Je komt zoveel brol tegen onderweg.
Vandaar deze oproep (en ik hoop op een pak reacties): welke websites – en die kunnen over uiteenlopende onderwerpen gaan - vinden jullie interessant genoeg om de tip door te spelen aan iemand anders?? (in casu: mij en mijn lezers) (en laat het ons proper houden alsjeblief, er lezen misschien kindertjens mee)

Shoppen met een dertienmaandertje

Onder het motto “je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen om je dochter de edele kunst van winkelen bij te brengen” ben ik met Roos op de arm een half uurtje voor sluitingstijd een kledingwinkel binnengestapt. Stressen dus ;-).
Eerst keek ze heel zoet haar ogen uit naar al die kleurrijke spulletjes, terwijl mama aan het rondsnuffelen was tussen heren- en kindercollectie. Toen ik kleertjes aan het kiezen was, voor hààr dan nog nota bene, zette mijn dochter zich ostentatief 2 meter verderop neer met mijn sleutels in de hand (“zijn we nog niet weg, mama?”) en begon nadien rond te kruipen. Het parket is nu enkele opvallende krassen rijker. Maar ik kon wel ‘rustig’ kiezen en maten vergelijken (voor de geïnteresseerden: ik heb voor Roos een supermooi tussenseizoenjasje met mutsje én een T-shirtje op de kop getikt).
Toen ik dan verder begon te kijken, vond Roos het natuurlijk nodig om mee te stappen.. ah ja, ze kàn het nu. Hand in hand liepen we dus samen te slenteren tussen de kleren door en onderwierp zij alles aan een grondige inspectie.
En dan, dàn had ze haar hulpje gevonden. Een krukje op van die lichte wieltjes, dat zodra je erop staat, geblokkeerd wordt, gewoonlijk gebruikt om toch bij die moeilijk bereikbare hoge rekken te kunnen, het werd haar looprekje van dienst. De hele winkel heeft ze ermee doorcrosst. Schattig om zien eigenlijk. Maar wat jammer, de dame van de kassa was spelbreker en sloot haar winkel. Anders had mijn kapoen ginder waarschijnlijk nog rondgelopen. Gevolg: een tegenspartelend en huilend kind op de ene arm (ze was pas gesust toen ze erin slaagde om mutualiteitsstickers uit mijn portefeuille te grissen), betalen met de andere, en dan met het zakje aan mijn pink buitenstormen. O ja, en ik heb, heel erg op zijn Amerikaans, een broek meegenomen die misschien past (moet ik nog checken) maar die ik mag terugbrengen of ruilen als het niet het geval zou zijn. Pashokjes waren écht geen optie...

1 + 1 = 13

1...

+1...

=






Roos vandaag!

Samen ertegenaan

Ik kreeg dit filmpje vandaag toegestuurd, en vind dat het een valuable lesson leert.
Ook gevoelige kijkers: zeker tot het einde uitkijken!

Stappen

Daar waar het gisteren nog een primeur was, is het net alsof ik vandaag al oud nieuws breng...
Roos stapt dus écht, alsof ze nooit anders gedaan of gekund heeft. Okee, ze loopt (nog) geen marathon, en ze moet na een meter of 3 wel effe rusten, maar toch! Het verschil is duidelijk te merken tegenover gisteren. Het is net alsof ze er eerst even een nachtje over moet slapen, om dan ten volle de truuk door te hebben. Als ik er "de boeken" op na sla, zouden ze me ook hetzelfde vertellen trouwens.
Vandaag liep ze, een "zwaar" speelgoedje in de hand, van de living naar de hal. Ik kreeg er zowaar tranen van in mijn ogen. Dit is alweer zoiets dat ze ineens heeft geleerd - ze groeien en leren terwijl je er met je neus bovenop zit en je je afvraagt of je nu zo lang met je ogen hebt geknipperd om net dié fase te missen.

Primeur

Dit, in absolute primeur, is het grootste nieuws van de dag:

Roosje stapt!

Het is aarzelend, en duurt niet lang, maar het is een feit!
Gisteren zagen Griet en ik allebei tegelijk hoe ze het, met de hoek van de zetel in handbereik, waagde om toch snel die pasjes te zetten zonder aan vasthouden te denken. Griet en ik zijn dan natuurlijk uit enthousiasme beginnen te gillen en "flink" en "bravo" te roepen, waardoor het arme kind zich waarschijnlijk een bult schrok en snel terug houvast zocht.
Toen ik Roos daarstraks in de kribbe ging ophalen, zei een van de andere mama's die ik tegenkwam in de hall, me dat ze ze zien stappen had! En Roos heeft dan nog eens een klein bisnummertje gegeven terwijl mama kon toekijken. Het was zelfs de moeilijke versie, op het speelkussen.
Wat een grote dochter heb ik al.

Wat ruist er door het struikgewas?

Bij het ter perse gaan van dit artikel was "het geluid" van Q-music nog niet geraden. Meer dan 65000€ is er intussen te winnen ALS je weet wat het mysterieuze geluid is dat ze al honderden keren door de speakers van je radio hebben laten galmen (en ook op de site raadpleegbaar is voor degenen die er niet genoeg van kunnen krijgen en ALS je toevallig de honderdste sms'er van dat uur bent.
Ik heb al enkele keren geprobeerd mee te doen, maar je moet het toch verdorie goed kunnen passen om die f**ing honderste te zijn... Misschien, wie zal het zeggen, ben ik steeds nummer 99 of 101?? Of even goed nummer 2365. Of 87421? En dan wordt het een tikje belachelijk.
Als er geld te verdienen valt, speelt Vlaanderen mee. Dus ikke ook, want ik weet ook wel een bestemming voor die euro's.
Maar het begint te frustreren als je zelfs je gokje niet mag wagen. En als dan binnen enkele uren, dagen of weken de gelukkige zijn idee over het geluid verwoordt, en ik herken het als mijn gedacht-waarmee-ik-al-weken-rondloop, dan ga ik eens heel hard roepen denk ik.

*Pruil*
*Snik*.