Verwondering

... over hoe elke keer ik achter de computer plaatsneem om nog een epistel aan deze blog toe te voegen, ineens een week (of toch ongeveer zoiets) voorbij gegaan is, zonder dat ik me nog helder voor de geest kan halen wat er tijdens die periode gebeurd is. Mijn geest vertoont flinke memoiregaten. Dit weekend ligt nog vers genoeg in het geheugen om te kunnen vertellen dat het zéér druk was : zaterdag de baan op om wat rond te kijken voor planten en klinkers voor onze tuinaanleg-activiteiten, aangevuld met een rondje Ikea en de reguliere boodschappen; Zondag waren we een hele dag bezet: Filip had badmintontornooi en ik ging nog eens voor de psychologische work-out met een familieopstelling. Op die manier zitten de twee dagen er snel op.

... over tot waar mijn bloglezers reiken: Portugal, de VS, China. Ik kén daar zelfs niemand! Maar omgekeerd blijkbaar wel :-).
Ik kan dit "zien" op de webstatistieken, hoe vaak en wanneer er naar de site gekeken wordt. Is wel eens leuk, om zo een grafiekje te bekijken, maar uiteindelijk zijn dit enkel en alleen cijfers. Wat erachter zit ontgaat me jammer genoeg.
Ik schrik er wel eens van wanneer iemand me aanspreekt over iets wat ik eerder op de blog heb gezet. Ik realiseer me dan ook niet altijd wie er meeleest als ik al mijn "avonturen" (ahum!!!!!) neerschrijf. Daarom nog eens een oproep: geven jullie ook eens een teken van leven, af en toe? De comments-bladzijden staan volledig ter beschikking!