Sporty Spice

Vanavond ben ik nog eens in de step-aerobicsles beland. Dat was intussen al enkele weken geleden, ik gebruik immers maar al te graag elk excuus om niet te "moeten" gaan. Ik wéét nochtans dat de beweging en het uitje goed voor me is, en dat ik me nadien ook fitter voel. De stap zetten daarentegen om de zachte zetel in de warme huiskamer bij het spannende tv-programma achter te laten om alweer meerdere sprongen op de step te wagen, is soms wel heel erg groot. En toch weet ik dat ik mezelf daar geen plezier mee doe. Want als het de volgende week dan wél weer kriebelt (as if!) en dus bij voorbeeld in de 2e les van een blok van 3 binnenduikel, is het niet meer dan normaal dat ik niet mee kan, en da's ook niet bepaald bevorderlijk voor de motivatie. Alle andere huppelaarsters combineren immers perfect de laygo (of hoe heet dat beest?) met de knee-up en de grapevine én de repeater terwijl ze nog mooi in de maat van de hippe muziek blijven ook. Dan voel je je wel heel erg onhandig (of moet ik zeggen on-benig?). Dit soort lessen zit ik doorgaans gewoon uit. Het is een keiharde confrontatie met de coördinatielimieten van mijn armen en mijn benen.
MAAR! Niet zo vandaag! Ik deed er een beetje langer over dan de meesten, maar uiteindelijk had ik alle stapjes in een vlotte combinatie volledig beet. Aan beide zijden van de step dan nog! Ik ben zooooo fier!