De paarse hoed

Mooie vrouwen

Drie jaar: kijkt naar zichzelf en ziet een prinses.
Acht jaar: kijkt naar zichzelf en ziet Doornroosje.
Vijftien jaar: kijkt naar zichzelf en vindt zichzelf dik/puistig/lelijk. ("Mam, ik zie er niet uit, ik kan zo echt niet naar school!")
Twintig jaar: kijkt naar zichzelf en vindt zichzelf 'te dik/te dun, te klein/te lang, te steil/te krullerig' maar besluit dat ze toch de deur uit gaat.
Dertig jaar: kijkt naar zichzelf en vindt zichzelf 'te dik/te dun, te klein/te lang, te steil/te krullerig' maar besluit dat ze geen tijd heeft en gaat toch de deur uit.
Veertig jaar: kijkt naar zichzelf en vindt zichzelf 'te dik/te dun, te klein/te lang, te steil/te krullerig' maar zegt "ik ben in elk geval schoon" en gaat toch de deur uit.
Vijftig jaar: kijkt naar zichzelf en zegt "ik ben" en gaat waarheen ze wil.
Zestig jaar: kijkt naar zichzelf en denkt aan alle mensen die zichzelf niet eens meer in de spiegel kunnen zien. Gaat erop uit en verovert de wereld.
Zeventig jaar: kijkt naar zichzelf en ziet wijsheid, humor en capaciteiten, gaat erop uit en geniet van het leven.
Tachtig jaar: kijkt niet eens meer. Zet een paars hoedje op, gaat erop uit en heeft plezier.

Misschien moeten we dat paarse hoedje eerder pakken.



Uit: Mallika Chopra, Welkom baby, blz 45