Nieuwe uitrusting en Roos-info

Als een echte Carrie Bradshaw zit ik momenteel in mijn zetel achter een laptop een stukje te bloggen. De vaste pc heeft plaats moeten ruimen voor een nieuwe computer, en aangezien ik dat soort dingen aan Filip overlaat, zit ik nu met een portable opgescheept. Neig gerief hoor! Met groot scherm en volwaardig cijferklavier, maar het is toch wel effe wennen. Het typen, het niet vastgekluisterd zitten aan de bureautafel, de vertraagde internetverbinding (:-( ), de houding (ik zal moeten uitkijken voor extra nekklachten - zeer verraderlijk...)

Ik heb wat - intussen lichtjes verouderde - info mee te delen over Roos:
Metingsgegevens op 10 mei: 77 cm, 10.610kg en hoofdomtrek 48cm. Vandaag zal dat dus rond die waarden schommelen...
Er is ook veel gebeurd in Roos' "mentale" ontwikkeling. Tot enkele dagen geleden was ze eigenlijk heel slechtgezind. Veeeeeeel huilen, en dat bij elke gelegenheid - het was nooit goed. Wakker worden, huilen. Gaan slapen, huilen. Honger hebben, huilen. Eten op hebben, huilen. Oppakken, huilen. Neerzetten, huilen. Naar kribbe brengen, huilen. In park zetten, huilen. Uit park halen, huilen. Haar zin niet krijgen, huilen. Anyway, het is wel duidelijk wat ik bedoel, zeker?
Onderbroken nachten zullen waarschijnlijk aan de basis hebben gelegen van haar slechte humeur. En dat zou, volgens het boek Oei, ik groei!, te verklaren zijn door de groei van de hersenen die een volgende stap in haar ontwikkeling mogelijk maken. In concreto: die figuurlijke stap die naar letterlijke stappen leidt.
En heet van de naald in dat proces: ze staat! Ik heb het eerst vrijdag kunnen zien, maar dacht toen eigenlijk dat het een lucky shot was. Volgens welingelichte bronnen en ervaringsdeskundigen (aka mama's en oma's) zal het nu slechts een kwestie van tijd en boterhammen zijn om getuige te zijn van haar echte eerste stapjes. In elk geval, ze is flink aan het oefenen en laat bij iedere poging steeds meer durf zien. Kijk, mama, zonder handen!