Een lang weekend

Aaaaaahhhh, hoe langer de weekends duren, hoe minder zin ik heb om nadien terug te gaan werken. Deze vier dagen zijn ook alweer onder mijn neus voorbij geslopen, en ik moet tot de pijnlijke vaststelling komen dat het morgen wederom maandag-werkdag is...

De voorbije dagen was er in elk geval genoeg te doen. Donderdagavond had ik een feestje voor de dertigste verjaardag van Griet, mijn vroegere collega bij Richmond (Hiep hiep hoera, Griet!!). Het was een zeer gezellige avond, die plaatsvond in een superdeluxe kader. Een lekker viergangenmenu bestond uit een voorgerecht van gerookte zalmtorentjes met een bieslooksausje, een waterkers-wortelsoepje, wild zwijn in rode wijnsaus met groentekrans en een verjaardagstaart. Allemaal om van te smullen!

Ter gelegenheid van dit uitje (en met het oog op eens uitslapen voor de eerste keer in meer dan een jaar), is Roos gaan logeren bij oma en peter in Bellingen. Mijn eerste ongerustheid of ze wel goed zou slapen, was duidelijk zeer ongegrond. Ze heeft haar naam wél eer aangedaan en heeft zo ongeveer de klok rond geslapen zonder fuss. Zelfs toen we haar gingen oppikken (in de late namiddag, want we hadden eerst nog wat verhuiswerk te doen, waar rondkruipende babyknietjes niet echt thuis hoorden), was ze in dromenland.
Ikzelf had uiteraard last van het klassieke syndroom: om 7u wakker schrikken in de overtuiging dat ik me overslapen had, en toen ik mezelf dan weer in slaap gesust had, moest ik opstaan om naar de wc te gaan...
Als aansluiting op Roos' ervaring in niet-in-eigen-omgeving-slapen, hebben we haar bedje eindelijk (!) naar haar eigen kamer gebracht. Het is slechts het begin, want de bureau- en andere spullen staan nog her en der verspreid, maar de stap is in elk geval gezet nu. Roos slaapt in haar eigen bed maar in een andere kamer, en heeft hier eigenlijk geen traan om gelaten. En wij vragen ons - zoals gewoonlijk achteraf - af, wat nu eigenlijk the big deal was waardoor we dit zo lang hebben laten aanslepen. Nu ja, we hadden er op elk moment wel een reden voor, maar nu doet het des te meer deugd om zonder Roos' gezucht of geluiden, luide nachtmerries of tutjeshonger ononderbroken te kunnen slapen.

Gisteren zijn we bij tante Griet en Emma& Mona op bezoek geweest. Omdat zij nu ook een blog hebben, kan je gerust daar een kijkje nemen voor enkele fotootjes, en uiteraard ook om hun reilen en zeilen te volgen.