Mijmeringen - vervolg

Het was heel vroeg in de ochtend op 7 mei 2006 toen Roos echt liet voelen dat ze eraan kwam. Nog een vijftiental uur zou het duren, maar die zijn ook voorbij gegaan...

In het ziekenhuis beloofde de gyne van wacht (zondagsdienst, ah ja) me omstreeks half 11 dat er geen weg meer terug was, en liet Roos' badwater weglopen :-). In de namiddag fantaseren Filip en ik over het moment dat te gebeuren staat.

17u34: Roos ziet het levenslicht en weegt 4.4kg.

Alles wat hierop volgde - een jaar vol van nieuwe ontdekkingen en belevenissen, heftige emoties en ervaringen - herinner ik me in flarden. Vaak scherp, soms vervaagd binnen de massa nieuwe indrukken.

Het eerste bezoek maandagnamiddag. De grootouders, nichtjes, tante, nonkels.

Er was de eerste schrik, die maandagavond, toen mijn meisje ziek bleek en meer dan een week aan het infuus moest. Ik hoor nog steeds het geluid van de borstpomp waarmee ik trouw haar minuscule porties moedermelk aftapte onder het motto van “ze kan het maar mee hebben”. Ik voel nog de opluchting toen ze aan de beterhand was.

De eerste avond thuis, 8 dagen na Roos' geboorte, was ik in paniek. Hoe moest ik in hemelsnaam voor voor dat hummeltje gaan zorgen? De sterke adrenaline hielp me bij het vervullen van mijn biologische plicht. De intimiteit van de borstvoedingsmomenten blijft me nog steeds bij (de tepelkloven of afkolffrustratie heb ik uit mijn geheugen gebannen).

Meer mijmeringen:

Een geslaagde babyborrel. Bloedhete maand juli.
Roos' eerste glimlach. Wippen in de babybjorn. Eerste schaterlach. Eerste grijpreflex. Rollen op de buik. Alles grijpen. Eerste flesje. Eerste keer naar de kribbe. Nachtjes doorslapen. Eerste tandje, tweede tandje. Nachtjes wakker. Taterkous. Door het huis hossen met een babywalker en als een vandaal de rondslingerende magazines aanpakken.

Er zullen nog veel dingen zijn die Roos zal leren, maar dit eerste jaar is wonderbaarlijk geweest. Hoe ze van dat wenen-eten-slapen-baby'tje geworden is tot wie ze nu al is.... een rapster met slaapoogjes en een tut, maar wél een coole! :-)