Slaap kindje, slaap

Het moge duidelijk zijn dat we nogal gesteld zijn op onze nachtrust. De wekker staat altijd een uur te vroeg - om het even hoe laat hij afgaat. Gelukkig zit er wat rek in de werk- en andere uren.

De laatste tijd wordt Roos weer wakker ’s nachts (zie eerdere update), waardoor opstaan voor ons (mij) ook aan de orde is. Gelukkig is het met een tut meestal weer opgelost voor eventjes. Na de eerste voeding rond een uur of zes, leg ik ze weer in bed. Ik heb haar slaapzakje dan niet uitgedaan, gewoonlijk is ze toch al weer half ingedommeld en doe ik alsof er niks gebeurd is en het in feite nog nacht is, en zij dus zonder meer terug kan gaan slapen. I know, I’m mean. Zo kan ik ook nog wat “bijslapen” tot wanneer ze opnieuw wakker wordt, rond 8u30 à 9u. Het is natuurlijk stom van mezelf om terug in bed te kruipen wanneer ik net het moeilijkste gedeelte van de ochtend, mijn ogen een béétje opendoen, achter de rug heb. Maar ik kan de lokroep van mijn warme bedje niet weerstaan...
Vandaag heb ik eens getest hoe ver ik kon gaan om Roos te doen langslapen... Toen ze om 8u30 wakker was en volop aan het tateren gegaan was, heb ik ze bij mij in bed genomen en ben gewoon blijven liggen. Zij is ook weer in slaap gevallen, en toen we weer wakker werden, was het 10u30! Echt het gevoel van een luie zondag dus.

Zou lang slapen in de genen zitten of geef je dat mee in de opvoeding? Nature of nurture?
Ben ik nu van Roos een langslaper aan het maken? Zo een kind dat, eens ze begint te puberen (of zelfs al vroeger) met geen stokken uit bed te krijgen is, en het ochtendhumeur erbij heeft voor elke minuut uit bed vóór de middag? Of zorg ik er voor dat ze omwille van haar vele uren slaap nu, ineens een vroege vogel wordt waardoor opstaan om 6uur de norm wordt voor ons allemaal, weekend of week?