Adventures in job applying

Gisteren had ik een drukke sollicitatievoormiddag met twee gesprekken. Het was blijkbaar niet het moment. Ofwel was het te warm, ofwel hadden ze iets verkeerds gegeten, ik weet het niet hoor... Oordeel zelf maar.
Bedrijf 1, een KMO - groothandel/importeur. Mijn afspraak was om 10 uur, en ook om 10 uur stipt (uitzonderlijk voor mij) stapte ik binnen. Na een minuutje ofzo, mocht ik in de vergaderzaal, en kreeg ik vragen voorgeschoteld als "stel uzelf voor in het Frans?", "wat weet u over het bedrijf - in het Engels? Ik test altijd graag of een kandidaat zijn huiswerk heeft gemaakt". Kan ik allemaal nog inkomen - de manier waarop alleen niet. Heel kil en in een sneltreinvaart. Maar dan kwam het: "u bent gehuwd?", "u hebt 1 kind? Is het uw laatste kind?". De manier van vragen en het vooral het feit dat deze - laatste - vraag gesteld werd tout court, vond ik ongepast. En dan nog, die informatie is allemaal te lezen op mijn CV. Soit, om exact 10u13 zat ik alweer in mijn auto! Van blitz gesproken. En dat voor een bediendefunctie. Ik wist zelfs niets méér over de functie zelf. En toch heb ik er bij het uitzendkantoor vriendelijk voor bedankt, want dàt hoef ik niet.
Bedrijf 2, mastodont, afspraak om 11uur. Ik was een kwartier te vroeg (nog uitzonderlijker maar met dank aan bedrijf 1!). In de majestueuze receptieruimte mocht ik even wachten, en dan werd ik door een vriendelijke dame door een letterlijk doolhof van gangen, trappen en doorsteekjes geloodst tot een vergaderzaal waar ik... een sollicitatieformulier mocht invullen! "De personeelsverantwoordelijke komt dan binnen een twintigtal minuutjes bij u." En ik kon in die tijd alles wat in mijn mooi geprint CV staat, hernemen. Oké, no problem, zo blijft mijn rechterpols soepel. De irrelevante informatie van "hoe heten je ouders en broers en zussen, en hoe oud zijn ze en wat doen ze beroepsmatig?" sloeg ik alweer maar over. Ik bedoel, wat ís dat daarmee? Alsof dat belang heeft voor je job, je vaardigheden of jz sollicitatie.
Drie kwartier later heb ik zélf naar de receptie moeten bellen (gelukkig lag er een boekje bij de telefoon met de nummers) om te vragen waar de interviewer bleef en of er een probleem was. Ze was het vergeten. LOL.
Het gesprek zelf verliep wel goed vond ik, en heeft nog 45 minuten geduurd. Ik was pas om half 2 terug thuis.
Zo'n sollicitatiemarathons moeten dus ook eventjes niet meer hoor. Of ik wacht ermee totdat het weer regent, dan heb ik toch niks "beters" te doen.