Overdenking van Mallika Chopra

Gisteren was een beetje een baaldag. Er valt niet meer over te zeggen.
Ik was moe en had vervelende pijnen en pijntjes en geen zin om ook maar iéts te ondernemen. Gelukkig was Roos, de schat, in een goeie bui en heeft ze vrijwel niet geweend en me op die manier toch ontzien.

Vreemd toch, hoe ik af en toe toch moet klagen en zagen, van "het gaat niet goed" en "pffff, ik heb geen zin". Alle negatieve gedachten hebben een versterkend effect op het gevoel zelf. En niets wat gebeurt kan me blij maken, of niemand kan iets goeds doen of zeggen. Ik wentel mezelf in het vervelende en verveelde gevoel.

Vandaag, nu ik me beter voel, zit ik vol goede voornemens om het beter te doen. Ineens moest ik denken aan iets wat ik las in een boekje dat ik enkele maanden geleden, tijdens mijn zwangerschap, cadeau kreeg. Het is een bundeling van een aantal overpeinzingen die de schrijfster, Mallika Chopra, maakte toen ze zwanger was. En het resulteerde in honderd spirituele beloftes, geïllustreerd door anekdotes uit haar jeugd en traditionele (Indische) vertellingen en gedichten.

Overdenking
Probeer eens een hele dag geen kritiek te leveren, niet te klagen en niets of niemand te veroordelen.

[...]
Tot de nuttigste en krachtigste hulpmiddelen die we van onze vader leerden, behoorde het volgende rijtje van drie: niet bekritiseren, niet klagen, niet veroordelen. Toen we jong waren, was het voor Gotham en mij een spelletje om te zien hoe lang we het konden volhouden geen negatieve opmerkingen te maken over mensen, plaatsen of omstandigheden. We beseften destijds niet hoe deze mentale oefening onze kijk op de wereld bepaalde. Door niet te bekritiseren leerden we dat iemand meestal een dieperliggende reden heeft voor zijn gedrag. We leerden dat kritiek meestal betekent dat we zelf onzeker en ongelukkig zijn en niet dat de andere persoon iets verkeerd doet. Door niet te klagen leerden we verantwoordelijkheid te nemen voor onze eigen omstandigheden, en deze te beheersen. Omdat we niemand anders de schuld gaven als wij ons ongelukkig voelden, konden we ook zelf iets doen aan de situatie die ons ongelukkig maakte. Door niet te veroordelen leerden we dat je een probleem niet kunt oplossen en een situatie niet kunt veranderen door kritiek te hebben op een ander. Het waren niet de mensen, plaatsen en dingen om ons heen die onze wereld stuurden en vorm gaven, wij waren dat zelf. [...]
Mallika Chopra, "Welkom baby! 100 beloftes aan mijn kind", blz 42