Hoe sterk is de eenzame fietser...

Vanmorgen heb ik me nog eens van mijn sportiefste kant laten zien.
Ik ben naar het werk gefietst! En fier dat ik ben. 25 minuten fysieke inspanning zo vroeg op de ochtend, het doet wat met een mens...!
Je komt nogal eens voor verrassingen te staan, zo van: “Oeps, bergop steiler dan gedacht.” “Oeps, weg langer dan ik de indruk had aan 70km/uur”, maar dat draagt alleen bij tot de leute.
Ik had me er wél op voorbereid dat ik enigszins minder uitgebalanceerd op het werk zou aankomen, dus heb me beladen met een reservetopje, een goeie deo en mijn haarwax. Kwestie van de opgelopen “schade” toch wat te kunnen beperken. (as if!)

Vrolijk trapte ik rond half acht door idyllische landschappen heen. ‘k Mocht er alleen niet te veel aan denken wie er allemaal vanachter een struik zou kunnen te voorschijn springen en hoe lang het zou duren vooraleer iemand mij daar, op dat verlaten landwegeltje, zou vinden zonder gps. Gelukkig verkopen die dingen nogal goed tegenwoordig.
Nog een nota aan mezelf: hou volgende keer de aria’s binnensmonds, kwestie dat er dan bij een uithaal in een of andere smartlap géén vlieg in je keelgat vliegt. En vergeet niet te bukken op slecht onderhouden fietspaden waar verwilderde overhangende takken je anders een omhelzing komen geven.

Omdat mijn opportunistisch kantje als (tijdelijke) fietser nu weer boven komt drijven, kan ik het niet nalaten om nog enkele dingen te zeggen aan de andere weggebruikers:
- Merci aan de automobilisten die me vriendelijk (en geduldig) hebben laten oversteken.
- Aan alle anderen: alsjeblief, die putten in de weg komen er door jullie, moet ik er met mijn gevoelige fietsje dan in gaan rijden???
- Sorry, aan de collega-fietser die ik bij aankomst op het werk onhandig bijna mijn linkerhand in het gezicht sloeg toen ik - ietwat laat – mijn richting wou aangeven.
- Nènènènèèè aan al diegenen die ik het nakijken gaf doordat ik met de fiets door ondergrondse stationstunnels kon (tenzij je natuurlijk Charlize Theron of Mark Wahlberg in The Italian Job wil nadoen) of de kortste weg kon nemen omdat er onder het verboden-richting-bord tóch een witte toelating voor tweewielers stond, of mezelf ineens kon omtoveren tot voetganger.

Straks de terugmatch. Ik kijk er al naar uit!