Tuinarchitect

De tuinarchitect heeft schoorvoetend (dat kon ik althans opmaken uit de toon van de e-mail) gevraagd wanneer hij mag langskomen om de betaling te vereffenen.
Hij had dat al een keertje gevraagd, een week of zes geleden, en ik heb daar toen iets op geantwoord in de trant van "ok, kom maar af". Niet superhartelijk misschien, maar ook niet volledig afwijzend of zo.
Maar hij zal tóch niet gedurfd hebben. Want hij wist dat we eigenlijk niet content waren over zijn service (planten voorzien waar ze eigenlijk wettelijk niet mogen staan, een klimplant voorstellen die de helft van de schaliën van de buurvrouw zou loswrikken enzoverder). Het ontwerp daarentegen, schitterend hoor. Maar volledig anders intussen.
Dus heeft de arme jongen zijn uiterste best gedaan om op zijn centen te wachten en braafjes het moment te kiezen waarop hij het nog eens voorzichtig kon vragen. En dat was dus vandaag. Hij heeft "gebeld met de aannemer en alle onduidelijkheden zijn opgelost". Dus de kust was vrij, want hij heeft ongetwijfeld zijn plicht vervuld. Terwijl ik hier nog geen graafmachine gezien heb, laat staan vers gras of een plantje. Da's voor de aannemer. Die hopelijk nog voor het bouwverlof van start kan.
Wij zijn nu eigenlijk geen moeilijke mensen (of toch?) en zéker geen slechte betalers, integendeel. Maar ik ga er in de loop van volgende week ("elke dag is goed voor ons, kom maar langs") toch nog een paar euro's vanaf proberen te pietsen.