Mode, stijl en oude gewoonten

Ik heb een mailtje gestuurd naar V-team op Vitaya. Dat is een programma waarin mensen een stijl-switch ondergaan met de hulp van ervaren (ahum, hoop ik toch) stylistes. Ik ben eens nieuwsgierig of ze me een hopeloos genoeg geval gaan vinden :-).

Het op TV moeten komen is een spijtige voorwaarde... Mijn doel is eigenlijk wat tips à la Trinny&Susannah oprapen. Ik vind het immers heel erg moeilijk om me juist te kleden volgens de gelegenheid en om de kleren te vinden (of te kiezen) die qua kleur en qua snit het beste bij me passen. In Trinny& Susannah’s boeken lijkt het allemaal simpel, maar ik vind het aartsmoeilijk. Vandaar dus: call in the professionals!
Er bestaan stylistes die dit – zonder de televisie ertussen – als broodwinning doen, en die kan je inhuren om er wat “lessen” bij te volgen, maar uiteindelijk moet je er (kleren nog niet inbegrepen) al vrij veel geld voor neertellen. En sta je er weer alleen voor als het op de kleren kopen aankomt. Eigenlijk zouden winkels een shopping assistent moeten inhuren voor hun onbehouwen klanten, waartoe ik mezelf ook reken.

De eerste stap naar make-over heb ik weliswaar zelf al gezet.
Vrijdag ben ik naar de kapper gegaan voor een ‘frisse’ coupe. De clue tot actie komt er doorgaans wanneer mijn haar tegen mijn voorhoofd plakt en er helemaal niks meer van model in te krijgen valt. En nu, na het knippen, moet het een beetje bijgroeien om goed te zijn :-). Ik ga dan zelf nog wel eens met henna in de weer, om een duidelijker statement m.b.t. mijn haar als zijnde uiting van mijn persoonlijkheid te maken.
Maar waar het haar terug uit model waait of uiteindelijk groeit, heb ik een blijvertje: oorbellen. Toen ik een jaar of 15 was, waren oorbellen en de verschillende vormen en kleuren waarin die konden voorkomen, mijn favoriete collector’s items. Zeer regelmatig kwamen er dan ook nieuwe exemplaren bij. (Die in de loop van de tijd ergens kwijtgeraakt zijn). Ik had het weliswaar opgegeven om die elke dag aan en uit te doen, dus heb ik jarenlang met dezelfde saaie roestvrij stalen knopjes in mijn oren rondgelopen.
Ondertussen heb ik weer een hele collectie slingerende, kletterende en zwierende oorbellen aangelegd. Ik beschouw ze opnieuw, terug van weggeweest, als deel van mijn garderobe die elke ochtend overhoop gehaald wordt. Zo makkelijk pik je oude gewoonten dus terug op.


Stijl is wat duurzaam is, als kwaliteit en mode vergeten zijn.
Maurice Roelants