Adventures in babysitting

Deze blog volgt niet alleen Roos' ontwikkelingen... Ook die van haar ouders!
Vanavond "moesten" Filip en ik naar de allereerste ouderavond van onze dochter. Op de crèche werden de resultaten van de tweejaarlijkse tevredenheidsenquête onthuld. De balans was dat de grote meerderheid van de ouders tevreden tot zeer tevreden is over het kinderdagverblijf. Enkele punten kwamen uitgebreider ter sprake, zoals de nieuwe richtlijnen van Kind&Gezin m.b.t. wat de procedures zijn wanneer een kind ziek wordt. Tijdens deel 3 van het programma, konden we met de kinderbegeleidsters spreken. Het was een informele babbel, in de trant van die die dagelijks in het kort gevoerd wordt wegens hectisch, en waarbije we nu dieper op een aantal dingen konden ingaan.
[Roos' overgang naar de peutergroep (in theorie vanaf 1 jaar) zal om logistieke redenen vermoedelijk pas in september plaatsvinden.
Wegens dit uitje (en hence the title) hebben we vanavond ook voor de eerste maal een babysit van de gezinsbond in huis gehad (uitgeprobeerd zou misschien te oneerbiedig klinken). Alweer een drempel voorbij.
Shana, want zo heet de babysit van dienst, is 21 en woont een straat verderop. Ze kwam heel rustig en sympathiek over en we hadden er dan ook alle vertrouwen in. Roos lag nog niet in bed toen ze arriveerde, en liet zich mak als een lammetje (wat een verschil tegenover onze worstelingen) verluieren en in piama hijsen... Voorts zal Shana niet veel omziens gehad hebben naar onze meid, die lekker languit lag (en ligt) te snurken :-).