Wenmoment in de crèche

Nee, er staat geen e te weinig. Nóg niet.

Vandaag zijn Filip en ik met Roos een uurtje naar de crèche geweest, de plek waar ze vanaf volgende week wel heel wat tijd zal doorbrengen.
Zoiets is bedoeld als "wenmoment", voor het kind, maar ook voor de ouders opdat ze "met een gerust hart hun kind(eren) ginder kunnen achterlaten". Voor Roos heb ik er vertrouwen in: een kalm en braaf kind dat haar ogen uitkijkt bij zoveel nieuws, leuk speelgoed en aardige dametjes (met leuke krullen om aan te trekken!) en zich overal snel op haar gemak voelt, dat zal wel lukken. En allemaal die kindjes (vriendjes en vriendinnetjes) om tegen te tateren, schetteren en kwetteren, dat wordt pas écht de max voor haar. Voor mama zal het meer pikken, vermoed ik. Maar 't is waar, het wenmoment kwam van pas: hetis al een hele troost te weten dat ze ginder in goeie handen zal zijn.