The Da Vinci Code

Vrijdag hebben we The Da Vinci Code op dvd gehuurd en bekeken.
Zowel over het boek als over de film is al veel gezegd en geschreven, dus deze post kan er ook nog wel bij.

Ik heb het boek ondertussen 2 jaar geleden gelezen tijdens een vakantie. Het was op 1 dag uit - verslónden heb ik het gewoon. Zelfs na die tijd herinner ik het me nog vrij goed, en ook heel wat details zijn bijgebleven. En dat was nu mijn probleem. Veel mensen zeggen, wanneer ze een verfilming hebben gezien, dat "het boek beter is dan de film". Wel, ik ga dat ook zeggen. Ik wil natuurlijk de dvd-verkoop en -verhuur niet doen kelderen, vandaar een klein woordje uitleg.
De film is niet slecht, integendeel. Ik denk dat het best wel een spannend avonturenverhaal is voor de niet-Dan-Brown-lezers. Maar ik kende het einde al. En zo is de fun een beetje weg.
Ik heb me dus tijdens het kijken - onbewust - toegelegd op vergelijken met het boek. Het was al eerder de ronde gegaan dat de scenaristen het origineel nauw gevolgd hadden.
Bedenking:
Zou iemand die het boek niet heeft gelezen eigenlijk hebben kunnen volgen? De scenes, flashbacks, geschiedenisbeelden 'ter omkadering' en locaties wisselden elkaar in zodanig een tempo af, dat je er bijna geen adem meer door kreeg.
Vaststellingen:
*Mijn voorstelling van de protagonisten tijdens het lezen, stemden niet overeen met hoe regisseur Ron Howard ze uiteindelijk op scherm heeft gebracht. (Ik zag eerder Harrison Ford in de rol van Robert Langdon dan Tom Hanks - maar dat heeft misschien te maken met het gehalte aan respectievelijk Indiana-Jones en Forrest Gump dat ik associeer met de acteurs in kwestie).
*In het boek krijg je meer achtergrondinformatie, je kan de leuke clues en Da Vinci-trucjes nog eens nalezen als je niet goed mee bent, je hebt de tijd om de "historische" informatie die in het boek gebruikt wordt (en, let's face it, gepopulariseerd wordt) beter op te nemen, en het genot om tot de ontknoping te komen duurt lekker veel langer.