Vandaag had ik een serieuze baaldag. Vorige vrijdag ben ik voor een gesprek bij de baas geroepen - hij wou weten hoe het was, en hoe ik het nu vond op het werk, nu de derde week ten einde was.
Op een vrijdagavond ben ik niet meer direct te noemen (as if I ever am), dus ik heb voorzichtig enkele van mijn bedenkingen verwoord. Hij is er dan in filosofische bewoordingen op ingegaan maar tegelijk heel vaag gebleven. In zijn stelling "probeer met een open geest naar de job en alle aspecten ervan te kijken, en dompel je erin onder, om de kennis errond op te doen en het op die manier interessant te maken en te houden" kon ik me nog het meeste vinden. Ik heb dat waarschijnlijkde voorbije tijd te weinig gedaan.
Hij heeft alsnog zijn getrouwe metgezel - een dame die al 26jaar in de firma werkt en het reilen en zeilen daar als haar broekzak kent - gelast om "nog eens te horen" omdat hij bij het gesprek vrijdag het gevoel kreeg dat er iets wrong. Nog steeds ben ik, ook tegenover deze dame, voorzichtig gebleven in mijn uitspraken - ik wil immers niet alle bruggen achter mij opblazen. De conclusie was: ik heb te weinig werk. En dat is wel zo. De remedie: werk bijgeven. Ik kreeg op de zoveelste vergadering zonder pardon een aantal extra taken toegeschoven. Normaliter zou ik hiervoor staan springen, maar deze keer had het een averechts effect; ik voelde me letterlijk bedolven onder een berg papier en zaken waar ik nog steeds niet de minste voeling mee heb (ik bedoel, compressoren en zonnetenten zeg!). Ik heb geen vat op waarmee ik bezig ben, dus het interesseert me niet. En omgekeerd. Me concentreren om dingen in me op te nemen lukt me evenmin. De fut is zoek.
Ik ben me aan het afvragen of het nu werkelijk de job is die ik niet graag doe (met af en toe weilswaar een momentje van hoop; een gevoel van verwezenlijking doet immers zweven), of ik het verder moet gaan zoeken. Misschien is er meer aan de hand. Al weet ik zelf niet goed wat dan.
Mahatma Ghandi heeft eens iets moois gezegd:
Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken.
Mooi verwoord, moeilijk in de praktijk om te zetten.