Papa jarig

Vandaag is Filip jarig. Hij wordt 32 (wat lijkt dàt oud :-) ).
Eigenlijk vind ik dat je verjaardag als extra vakantiedag cadeau zou moeten gedaan worden van de werkgever uit... Spijtig genoeg is dat - nog - niet het geval, en was het dus ook vandaag voor hem weer werken geblazen.
Vanmorgen hebben Roos en ik wel gezongen, en er lag ook een cadeautje op de ontbijtplacemat (dvd van serie 2 Lost), en straks maak ik zijn lievelingskost klaar. Voorts geen bijzondere plannen, misschien is hij van plan te trakteren op de badmintonclub - ik zou het hem eens moeten vragen/opsteken.

Verder "nieuws":

Gedaan met de medicijntjes voor Roos’ verkoudheid! Hopelijk werken ze nog
een beetje voort.
De kleine meid stelt het al stukken beter t.o.v. een week geleden, maar die hoest blijft toch
– weliswaar in mindere mate – hangen. Onze nachtrust wordt geregeld nog
eens verstoord door kuch of reutel. In de kerstvakantie gaat ze 2 weken niet
naar de kribbe – hopelijk heeft het tegen dan al eens goed gevroren zodat we
tegen alle beestjes hasta la vista kunnen zeggen, en is het wegvallen van de
blootstelling aan allerlei virussen en bacteriën genoeg om haar immuunsysteem eventjes een admepauze te gunnen.

Met mezelf gaat het op gezondheidsvlak ook wel beter. Het extra ijzer helpt, maar
het snot en de hoest zijn ook nog niet weg. Geduld hebben zeker?
Emotioneel gezien weer veel te veel te doen: vannacht heb ik nog liggen denken aan mijn sollicitatie van gisteren. Deze dame wilde écht wel alles weten, en ik vraag me af of de dingen die ik heb gezegd niet een verkeerde indruk zouden hebben nagelaten. Ze nemen een
beslissing voor al dan niet een volgend gesprek tegen eind volgende week, en
die tijd lijkt nog lang te zullen duren. Soms vraag ik me af of het niet beter is om hier gewoon te stoppen, en me dan 100% toe te leggen op opnieuw solliciteren (of in het beste geval nog
enkele dagen vakantie/rust voor een nieuwe start) maar die impulsiviteit is er
toch al een beetje uit Ik hoop in elk geval dat enkele verkeerde jobkeuzes die ik in
de voorbije 2 jaar heb gemaakt (maw jobs waar ik maar enkele weken ben
geweest) niet gaan bepalen dat ik nu "gedoemd" ben om geen kansen meer te
krijgen in een leuk, internationaal bedrijf in een toffe sector en bovendien
nog dicht bij huis! Duimen jullie mee, please?