Potjesoorlog

Vandaag was het de eerste keer « bingo » op het potje. En dan ineens de bingo met een grote K. :-)
Een tijd geleden heb ik de volgende stap in de zindelijkheidsfase geïntroduceerd in de vorm van een geel, ergnonomisch gebouwd piespotje. Het stond een tijd in huis zonder aandacht eraan te schenken. Bewust. Daarna ontdekte Roos het als nieuw speelgoed annex brandweerhelm. Nadien wilde ze er wel al eens (omgekeerd en mét kleren aan) op gaan zitten. Nog even later kwam er een groots huilconcert wanneer ik haar op het potje probeerde te zetten of het maar enigszins in haar buurt toeliet. En dan, dan kwam het woord “potje” van haarzelf, en de spontane vraag om ’s morgens of ’s avonds met de pamper uit pipi te doen op het bewuste gele ding (dat intussen ook een blauw broertje kreeg op een andere verdieping).
Enkele weken lang was het een leuk maar nogal nutteloos tijdverdrijf, zo in ’t blootje op de pot. Het resultaat bleef steeds hetzelfde: geen.
Tot vandaag. Enkele afleidingsmanoeuvres om alle aandacht niet dààrop te focussen, en Roos leek ineens te weten dat het niet om een stoel dan wel om een opvangbakje ging. Het welgemeende en enthousiaste applaus deed haar glunderen, en haar beloning (op het knopje van het toilet duwen om de handel door te spoelen) leken haar meer dan de moeite waard te zijn voor zo lang stilzitten :-).