Bonnen

Makkelijk te kiezen cadeaus (en erg in dezer dagen) zijn de waardebonnen. Ik vind het zelf maar al te eenvoudig om iemand een bon te schenken van zijn of haar favoriete winkel, zeker wanneer ik verder weinig inspiratie heb voor een nuttig/leuk/gewenst/origineel... pakje.
Ik heb zelf al meerdere keren een bon kado gekregen, gaande van een wellness-sessie over parfumerie, restaurant of Ikea. Dergelijke leuke extraatjes komen super van pas, maar bij mij staan ze onder voorwaarden:
1/ eraan denken de bon mee te nemen op het volgende winkelbezoek
2/ me niet laten verleiden tot een aankoop zonder bon, omdat de bon anders zeker blijft liggen
3/ de geldigheidsdatum goed checken en memoriseren! (= allerbelangrijkst. Want een jaar is wél snel voorbij!)
En dat laatste is nu net waar het bij mij fout loopt.
In een vlaag van zuinigheid wil ik - aangezien ik al het voorrecht heb gekregen om zélf mijn kado te kiezen – de bon nuttig besteden en doe ik eerst een “onderzoekje” naar het beste arrangement, parfum of menu. Waar het dan uiteindelijk op uitdraait, is dat ik niet kan kiezen of het uit mijn gedachten gaat om de bon mee te nemen, vooral naar winkels waar ik niet dagelijks langs- of binnenloop. Na één of andere vlaag van opruimwoede, kom ik dan een envelopje tegen, met daarin (dubbele verrassing!) een waardebon voor dit of dat. Met geldigheidsdatum... tot 2 jaar geleden. Mijn poeslieve vraag bij de zaak in kwestie om alsnog omruiling te doen, heeft soms succes, soms niet. En is soms heel erg duur (tot de helft van de waarde van de bon op te leggen...)
Ik vind dat altijd vreselijk erg van mezelf. De folder van Colruyt pluis ik uit op zoek naar bonnetjes van -1€ of –0.50€, maar deze dingen, die zoveel geld waard zijn, liggen soms gewoon in een kast of schuif te vergelen.Uit vergetelheid, of nonchalance, of spaarzaamheid.
Goed voornemen voor 2007: minder zuinig zijn. Of een voorstel indienen (maar waar??) tot afschaffing der geldigheidsdatums.