The end of an era

Ik heb gisteren Roos het laatste potje moedermelk uit de diepvriezer gegeven. Het dateerde van 12 november. ’t Lijkt alsof dat al een eeuwigheid geleden is, een ander leven. Zeker nu ik regelmatig in de kribbe en elders hoor dat “ze zo verandert” en “dat het baby er toch al een beetje vanaf begint te gaan” komt de melancholie al opzetten. Het doet me toch iets, elk “afscheid”. Alhoewel ik gewaarschuwd was dat kinderen krijgen en grootbrengen een constant proces van loslaten is.
Het stoppen met drinken bij mij is tamelijk abrupt gekomen, maar was wel nodig. Ik heb er op dat moment ook niet van wakker gelegen. Dat moet ergens rond de eerste of tweede week van december zijn geweest. Ik was toen al eens ziek geweest, zonder ik eigenlijk genezen was geraakt. Niet echt bevorderlijk voor een energievretende activiteit als borstvoeding. Het kind had trouwens absoluut niet genoeg meer, en ik moest sowieso al aanvullen met flesjes. Een meevaller eigenlijk, dat ik de borstvoeding op dergelijke “natuurlijke” wijze heb kunnen afbouwen: geen stuwing, kwaaltjes of lekken :-). Het unieke gevoel heb ik een beetje gemist achteraf maar... there’s a time for everything, zeker? Nu staat ze dus weeral een stap verder, en drinkt ze net zo vrolijk flesjes tweedeleeftijdsmelk (zou er ook zo iets bestaan als derdeleeftijdsmelk?) Anyway, ze groeit daarvan even goed :-).